آن روز تن رنجوري كه داغ غربت بر دل خستگي هايش را پشت سر مي گذاشت در بهار جواني به تجربه خزان نشست و همسايگي عرش را برگزيد. مردي كه كوردلان عباسي به آفتاب جمالش رشك مي بردند، كوردلاني كه با چهره هاي سياه و انديشه هاي سياه، دست هاي سياه و جامه هاي سياه جهل مجسم تاريخ بودند، جهلي كه حتي (بوجهل و بولهب) را شگفت زده مي كرد. امامي بود كه همچون جدش امام موسي كاظم (ع ) تشييع شد. امام غريبي كه تنهايي اش را آسمان هيچ گاه فراموش نخواهد كرد.

السلام عليك يا ولي النعم، السلام عليك يا هادي الامم، السلام عليك يا سفينه الحلم، السلام عليك يا ابا اامام المنتظر .

امام ابوالحسن علي النقي هادي (ع) ملقب به امام " هادي"، دهمين پيشواي شيعيان در نيمه ذيحجه سال 212 هجري در اطراف مدينه در محلي به نام " صريا" متولد گشت. آن حضرت و فرزند گرامي ايشان امام حسن عليهما السلام به عسكريين شهرت يافتند، زيرا خلفاي بني عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسكر) برده و تا آخر عمر پر بركتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادي عليه السلام به لقبهاي ديگري مانند: نقي، عالم، فقيه، امين و طيب شهرت داشت و كنيه مبارك ايشان ابوالحسن است. از آنجا كه كنيه امام موسي كاظم و امام رضا عليهما السلام نيز ابوالحسن بود، لذا براي اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام كاظم عليه السلام، ابوالحسن ثاني به امام رضا عليه السلام و ابوالحسن ثالث به حضرت هادي عليه السلام اختصاص يافته است. پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و مادرش بانوي گرامي سمانه است كه بانويي با فضيلت و با تقوا بود. امام هادي (ع) در سن 6 يا 8 سالگي يعني در سال 220 هجري، پس از شهادت امام جواد (ع) به امامت رسيد. مدت 33 ساله امامت امام هادي (ع) با خلفاي معتصم، واثق، توكل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود. زيارت جامعه‌ي كبيره كه داراي مضامين بسيار عالي است و از زبان امام هادي(ع) و در پاسخ به خواسته‌ي يكي از ارادتمندان اهل بيت(ع) صادر شده است، به شيوه‌ي خطابي و گفتاري و درحقيقت بيانگر مقام والاي امامت است كه از طرف امام معصوم(ع) بيان گرديده است.

 سخناني گوهربار از امام هادي(ع):

- بخل‌ ناپسنده‌ترين‌ خلق‌ و خوى‌ است‌.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 302)
- مردم‌ در دنيا با اموالشان‌ و در آخرت‌ با اعمالشان‌ هستند.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 304)
- افسوس‌ كوتاهى‌ كارهاى‌ گذشته‌ را با تلاش‌ در آينده‌ جبران‌ كنيد.(مسند الامام‌ الهادى‌ ، ص‌ 304)
- علم و دانش بهترين يادبود براي انتقال به ديگران است.) مستدرك الوسائل، ج 11، ص 184، ح 4)
- نارضايتى‌ پدر و مادر ، كم‌ توانى‌ را به‌ دنبال‌ دارد و آدمى‌ را به‌ ذلت‌ مى‌كشاند.(مسند الامام‌ الهادى‌، ص‌ 303)
- اگر همه‌ مردم‌ مسيرى‌ را انتخاب‌ كنند و در آن‌ گام‌ نهند، من‌ به‌ راه‌ كسى‌ كه‌ تنها خدا را خالصانه‌ مى‌پرستد خواهم‌ رفت‌.(بحار الانوار ، ج‌ 78 ، ص‌ 245)
- همانا ولايت ما اهل بيت براى شيعيان و دوستانمان پناهگاه امنى است كه چنانچه در همه امور به آن تمسّك جويند، بر تمام مشكلات فايق آيند. (بحارالانوار،50/215)
- امام‌ هادى‌ (ع) به‌ كسى‌ كه‌ در ستايش‌ از ايشان‌ افراط كرده‌ بود فرمود: از اين‌ كار خوددارى‌ كن‌ كه‌ تملق‌ بسيار، بدگمانى‌ به‌ بار مى‌آورد، و اگر برادر مؤمنت‌ مورد اعتماد تو واقع‌ شد، از تملق‌ او دست‌ بردار و حسن‌ نيت‌ نشان‌ ده‌. (مسند الامام‌ الهادى‌ ، ص‌ 302)
- حسد موجب نابودى ثواب حسنات مى گردد، تكبّر جذب كننده دشمنى مردم است، عُجب و خودبينى مانع تحصيل علم خواهد بود و در نتيجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى دارد، بخيل بودن بدترين اخلاق است و طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت است. (بحارالانوار، 69/199)